Diagnostyka narządów ruchu
Diagnostyka narządów ruchu obejmuje kompleksową ocenę stanu funkcjonalnego narządu ruchu. Schorzenia narządu ruchu dotyczą bowiem struktur związanych z czynnością ruchową, podporową oraz statyką. Wczesne rozpoznanie i właściwie dobrana terapia potrafią zmniejszyć intensywność dolegliwości, zahamować proces patologiczny, a nawet przywrócić pełną sprawność ruchową. Dlatego też w przypadku wystąpienia bólu lub innych niepokojących symptomów niezmiernie ważne jest szybkie zgłoszenie się do specjalisty w celu przeprowadzania badań określających z jednej strony stan struktur anatomicznych, a z drugiej wpływ szkodliwych czynników.
Rozpoznanie schorzenia dokonuje się za pomocą odpowiednich metod dostosowanych do potrzeb klinicznych. Będą to np.:
- badania obrazowe - rentgen, komputerowa tomografia, rezonans magnetyczny, USG, badania laboratoryjne
- zabiegi artroskopowe stawu kolanowego,
- scyntygrafia, densytometria kości, pedobarografia, badanie EMG
Najczęściej występującymi schorzeniami aparatu ruchowego są:
- wrodzone i nabyte zniekształcenia narządów ruchu
- choroby zwyrodnieniowe stawów,
- schorzenia tkanki łącznej
- entezopatie - ostrogi piętowe, łokieć tenisisty i golfisty
Leczenie schorzeń narządu ruchu
W przypadku zachowawczego leczenia narządu ruchu celem wszelkich terapii jest przywrócenie pacjentowi pełnej sprawności oraz zminimalizowanie dyskomfortu, bólu i innych dolegliwości związanych z chorobą. Wybór adekwatnej metody terapeutycznej należy do specjalisty i powinien być poprzedzony dokładną diagnostyką.
Leczenie operacyjne narządów ruchu przeprowadzane jest najczęściej w przypadku:
- złamań (także osteoporotycznych),
- choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych i kolanowych - endoprotezoplastyka pierwotna i rewizyjna,
- schorzeń kręgosłupa,
- nierówności i zniekształceń osi kości długich z zastosowaniem metody Ilizarowa i innych,
- wrodzonych i nabytych wad układu ruchu,
- zespołów uciskowych nerwów obwodowych - zespołów: cieśni nadgarstka, kanału Guyona, kanału stępu itp..
- Pacjentom leczonym chirurgicznie powinna być zapewniona opieka przed- i pooperacyjna, obejmująca również opiekę poszpitalną oraz rehabilitację.