Skąd się bierze koślawe zniekształcenie paluchów (haluksy)?

Zniekształcenie koślawe palucha potocznie określane jest jako haluks. Pacjenci często opisują tę przypadłość jako bolesne zgrubienie lub guzek u podstawy palucha od strony środkowej. Z medycznego punktu widzenia jest to deformacja przodostopia na poziomie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego, cechująca się przyśrodkowym odchyleniem osi pierwszej kości śródstopia oraz bocznym odchyleniem osi palucha, której towarzyszą dolegliwości bólowe.

Bez względu na nomenklaturę mamy do czynienia z deformacją, której towarzyszy dyskomfort, ból oraz stany zapalne. Pacjenci często borykają się z ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu, co skutkuje podjęciem decyzji o leczeniu haluksów, którego celem jest uwolnienie chorego od bólu i modyfikacja kształtu stopy. Jest to możliwe poprzez wykonanie zabiegu chirurgicznego.

Haluksy - jakie są ich główne przyczyny?

Nie ma jednej przyczyny powstawania zniekształcenia koślawego palucha. Podłoże zwykle jest wieloczynnikowe i złożone. Do czynników przyczyniających się do powstania palucha koślawego możemy zaliczyć uwarunkowania genetyczne – paluch koślawy młodzieńczy pojawiający się wcześnie nawet u dzieci.

Pozostałe postaci paluchów koślawych mogą być związane z niedostateczną stabilizacją torebkowo-więzadłową, co związane jest z częstym występowaniem schorzenia u kobiet po 30. roku życia, często wieloródek z rozluźnionym aparatem torebkowo-więzadłowym pod wpływem relaksyny wydzielanej przez łożysko.

W powszechnym obiegu za powstawanie koślawego zniekształcenia palucha winione jest nieprawidłowe obuwie, przede wszystkim buty na wysokich obcasach czy o wąskich noskach, co do tej pory nie zostało jednoznacznie potwierdzone naukowo. Natomiast podkreśla się znaczenie pewnych wariantów anatomicznych budowy stopy, które mogą predysponować do powstania palucha koślawego.

Innymi przyczynami pośrednimi są m.in.:

• osłabiony aparat stawowo-więzadłowy,
• anatomiczna odmiana budowy stopy (np. stopa egipska),
• nieprawidłowe nawyki ruchowe,
• choroby układowe, np. reumatoidalne zapalenie stawów,
• osłabienie mięśnia strzałkowego długiego, którego aktywność wywołuje docisk głowy pierwszej kości śródstopia do podłoża, stwarzając warunki dla poprawnego przetaczania stopy i odbicia z palucha.